W czerwcu 1864 r. kierowana przez Browna komisja parlamentarna zgłosiła na forum Zgromadzenia Narodowego wniosek o utworzenie unii federalnej wszystkich kolonii Brytyjskiej Ameryki Północnej, a przynajmniej Wschodniej i Zachodniej Kanady. Upadł właśnie wówczas kolejny rząd i Robert Brown wyraził gotowość utworzenia gabinetu koalicyjnego wspólnie z konserwatystami. Przezwyciężenie przez Browna systemu jednopartyjnego okazało się skutecznym wyjściem z impasu i poprawiło sytuację wewnętrzną. W tymże roku powstała koalicja liberalno-konserwatywna, tzw. wielka koalicja 1864 r., która podjęła rozważania na temat możliwości utworzenia konfederacji. Do nowego rządu weszli wszyscy wybitni przywódcy polityczni z Macdonaldem, Cartierem, Galtem i Brownem na czele, zwolennicy konfederacji wszystkich prowincji kanadyjskich lub przynajmniej unii federalnej Wschodniej i Zachodniej Kanady jako pierwszego kroku do ogólnej konfederacji. Już ten ostatni wariant mógł zapewnić normalizację stosunków politycznych i przyznanie Zachodniej Kanadzie odpowiedniej liczby posłów w stosunku do ludności. Rozwiązanie sprawy Kanady traktował Brown jako początek konfederacji wszystkich prowincji Brytyjskiej Ameryki Północnej.
