W neolicie, przed 3 tyś. lat p.n.e., rozwinęło się w Danii rolnictwo. Sztuka oswajania zwierząt i uprawy zbóż dotarła tu z po-łudniowo-wschodniej Europy. Wtedy również swój szczytowy rozkwit osiągnęła obróbka krzemieni, wydobywanych w ówczesnych kopalniach z pokładów kredy. Pojawiły się m. in. podłużne, doskonale oszlifowane, z jasnego lub pasiastego1 krzemienia siekiery oraz sztylety naśladujące kształtem sztylety z brązu, które pod koniec epoki kamiennej przywędrowały z południa. Zupełnie obce natomiast w swej koncepcji są ówczesne formy grobów ? kamienne dolmeny i groby komorowe, których setki jeszcze dziś są rozrzucone wśród duńskich pól. Grzebano w nich członków rodów przywódczych, a równocześnie były miejscami kultu przodków. Świadczą o tym otaczające je pierścienie i prymitywne budowle z eratycznych bloków skalnych wydobytych z moren. Zachowały się w nich dowody kunsztu ówczesnych lekarzy w postaci złożonych po złamaniach kości i trepanowanych czaszek. Znane są rówTnież pozostałości domostw z tamtych czasów, a nawet ówczesne ślady orki w postaci częściowo zatartycłl bruzd, wykonanych prymitywną sochą. Z okresu brązu (1500 – 500 lat p.n.e.) pochodzi kilka najosobliwszych i godnych uwagi zabytków starożytnej Danii. Należy do nich kultowy wózek słoneczny z Trondholm, przechowywany w Muzeum Narodowym w Kopenhadze. Wyobraża pozłacaną tarczę słoneczną na wózku ciągnionym przez konia. Równie cenne są pięknie wygięte lury ? typowo duńskie instrumenty dęte wykonane z blachy mosiężnej. Lur takich znaleziono dotychczas 35, przy czyni zawsze występowały parami o zbliżonym kształcie. Liczne płaskorzeźby na głazach, przedstawiające grających na lurach, dowodzą, że tych instrumentów o osobliwym, grzmiącym dźwięku używano podczas uroczystości sakralnych.
